Όταν ο Πλούταρχος καταπιάνεται με τους βίους του ζεύγους Δημήτριος και Μάρκος Αντώνιος, αισθάνεται υποχρεωμένος να δηλώσει από την αρχή ότι δεν τους προτείνει παρά ως
παραδείγματα προς αποφυγήν. Αφού οι βίοι αποβλέπουν γενικά στον ηθικό φρονηματισμό του αναγνώστη, καλό είναι, λέει, πλάι στους μεγάλους για το ήθος και τις ευεργεσίες τους άντρες της ιστορίας, να βλέπουμε και τους μεγάλους στα αντίθετα, στην ανηθικότητα και στην κακοεργία τους.
Δαβάζοντας τους βίους του ζεύγους Λύσανδρος και Σύλλας, μας έρχονται αυτά ξανά στο νου. Σπουδαίοι στρατηγοί και οι δύο, άνθρωποι όμως που παρασύρθηκαν από τα πάθη και τα ελαττώματά τους και οδηγήθηκαν σε εγκληματικές πράξεις. Εντούτοις (ή ίσως γι’ αυτό), πρόκειται για δύο από τους καλύτερους και πιο ενδιαφέροντες βίους του Πλουτάρχου.
