Πενήντα ακριβώς χρόνια μετά την έναρξη του κυπριακού ένοπλου αγώνα, το 1955, το βιβλίο αποπειράται να παρουσιάσει τις αντιλήψεις και την ανάλυση που κυριάρχησε στις δύο βασικές επιλογές που διέθετε η ελληνική πλευρά: τη συγκρουσιακή και την πραγματιστική. Εξετάζονται τα πρόσωπα που υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις, η επιρροή της κοινής γνώμης, η φύση του κυπριακού αγώνα και τα πρότυπά του, η σύγκρουση της ψυχικής φόρτισης και της ανάγκης για χάραξη μιας αποτελεσματικής στρατηγικής, το διεθνές περιβάλλον του Κυπριακού, ο ιδιότυπος χαρακτήρας των σχέσεων Αθήνας-Λευκωσίας, η στρατηγική της διευθέτησης του 1959. Το Κυπριακό δεν ήταν μόνο ένα «εθνικό θέμα», αλλά ταυτόχρονα και τμήμα της γενικότερης αναζήτησης για μια θέση του ελληνισμού στον μεταπολεμικό κόσμο.
