Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς και στην Ελλάδα το ενδιαφέρον για θέματα που αφορούν τα μουσεία, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται ένα ολοένα και διευρυνόμενο πεδίο συζήτησης για ζητήματα σχετικά με τη μουσειολογία, τη μουσειογραφία και τη μουσειοπαιδαγωγική. Η μελέτη αυτή στοχεύει στο να συμβάλει στο συγκεκριμένο πεδίο συζήτησης εστιάζοντας στη μουσειοπαιδαγωγική, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζει την αδιάρρηκτη σχέση αλληλεπίδρασης στην οποία αυτή βρίσκεται με τις άλλες δύο επιστημονικές κατευθύνσεις, της μουσειολογίας και της μουσειογραφίας. Για αυτόν τον σκοπό παρουσιάζονται τα στοιχεία που συνθέτουν τη φυσιογνωμία της μουσειοπαιδαγωγικής μέσα από τις εξελίξεις στον χώρο των μουσείων και την επίδραση φιλοσοφικών και παιδαγωγικών προσεγγίσεων. Στόχος είναι να αναδείξει τους τρόπους με τους οποίους οι θεωρητικές προσεγγίσεις μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη κατά τον σχεδιασμό εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, η μελέτη περιγράφει την εμφάνιση και ανάπτυξη της ευρωπαϊκής μουσειοπαιδαγωγικής ως διαδικασίας μετάβασης από το μουσείο-ναό στο μουσείο-χώρο μάθησης και στη συνέχεια παρουσιάζει τις σύγχρονες τάσεις και θεωρίες που διαμορφώνουν νέες προοπτικές για τη λειτουργία του μουσείου ως χώρου εμπειριών, διά βίου μάθησης, ψυχαγωγίας, έμπνευσης και δημιουργίας. Περιγραφές πρακτικών εφαρμογών εξετάζουν συγκεκριμένα ζητήματα σχεδιασμού και υλοποίησης μουσειοπαιδαγωγικών δραστηριοτήτων στην προσπάθεια να διασυνδέσουν τη θεωρία με την πράξη.
Νίκη Νικονάνου
