Ο τίτλος του βιβλίου αυτού θα μπορούσε κάλλιστα να είναι «Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο αδικημένος της Ιστορίας».
Ο Μαυροκορδάτος υπήρξε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι μια προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική, αλλά και ιδιαίτερα αδικημένη, καθώς θεωρείται ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους πολιτικούς της εποχής του. Ωστόσο σήμερα, διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, με την επανεκτίμηση προσώπων και γεγονότων, επιβεβαιώνεται πλέον ότι πρόκειται για μια μοναδική μορφή. Είναι ένας από τους πιο προικισμένους Έλληνες και τους σημαντικότερους πολιτικούς μας, εκσυγχρονιστής, φιλελεύθερος, πολύ μορφωμένος και βαθύτατα συνταγματικός, που ταυτίστηκε όσο κανένας άλλος με τις συνταγματικές εξελίξεις του τόπου.
Η εξιστόρηση του βίου του δεν διαφέρει από την ύφανση της πλοκής ενός μυθιστορήματος. Τη διαδρομή του από την Κωνσταντινούπολη στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, στην Κεντρική Ευρώπη και στην Ελλάδα μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει ως την πορεία από τον οθωμανικό κόσμο των αξιωματούχων Φαναριωτών στον αναγεννώμενο ελληνικό, μέσω του κοσμοπολίτικου ευρωπαϊκού.
Ο Μαυροκορδάτος βιογραφείται εδώ όχι μόνο ως πολιτικό πρόσωπο, αλλά και ως άνθρωπος. Η σοβαρή πλευρά, με τις συνταγματικές θεωρίες, τα κυβερνητικά προγράμματα και τις διπλωματικές σχέσεις, συνυπάρχει με τη λιγότερο σοβαρή, με τις ενδυματολογικές και τις γαστρονομικές συνήθειες, τις μουσικές προτιμήσεις και τις ώρες ανάπαυλας. Αλλά το βιβλίο δεν περιορίζεται αυστηρά στην εξιστόρηση της ζωής του• περιγράφει και τον περίγυρό του. Έτσι ο Μαυροκορδάτος λειτουργεί και ως αφηγηματικό όχημα για να δοθεί η εικόνα της κοινωνίας στην οποία έδρασε.
