Ουμέα. Τι θετικό μπορεί να έχει μια πόλη που το όνομά της ξεκινάει με το αρνητικό μόριο ου! Κάτι τέτοιο σκεφτόταν η Δάφνη τη στιγμή που το αεροπλάνο προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο. Και δεν είχε και άδικο, αφού από τις πρώτες κιόλας μέρες της παραμονής της εκεί, όλα φαίνονται να πηγαίνουν στραβά. Τι κρίμα που αυτό το αντιλαμβάνεται μόνο εκείνη, καθώς οι γονείς της ζουν ανενόχλητοι τον international έρωτά τους, σίγουροι για την απόφασή τους να εγκατασταθούν στη Σουηδία.
Η Δάφνη θα πρέπει να παλέψει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να αναθεωρήσει πολλά από όσα πίστευε μέχρι τότε, ρισκάροντας ακόμα και τις σχέσεις της με το αγόρι και τους φίλους της. Αυτό θα την οδηγήσει σε μια σειρά από λάθη που θα φέρουν τους δικούς της πολλές φορές προ εκπλήξεων. Ταυτόχρονα όμως, θα τη βοηθήσουν να ωριμάσει και να ανακαλύψει τις ομορφιές της καινούριας της πόλης, αλλά και άγνωστες πτυχές του εαυτού της.
Κι αν έπαψε να φοβάται το «ου» της Ουμέας, δεν ξέχασε το «Έλλα…» της Ελλάδας. Όταν θα επιστρέψει πίσω σ’ αυτή για τις καλοκαιρινές της διακοπές με τους κολλητούς της και το αγόρι της, τίποτα δε θα είναι το ίδιο. Ή μήπως θα είναι;
