Οι Λοξοί δρόµοι είναι ένα πολυπρόσωπο θεατρικό έργο. Πολυ­πρόσωπο, µε την έννοια ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο υποδύεται µια γυναίκα, η οποία περιδιαβάζει σπουδαίους γυναικείους ρόλους του διεθνούς θεατ

1923. Προσφυγικός συνοικισμός. Το παλιό τεφτεράκι με τις συνταγές της νενές της που σώθηκε από την καταστροφή φέρνει στη Φιλιώ Μπαλτατζή μνήμες από τις όμορφες μέρες της.1917. Η Σμύρνη στις δόξες της,

Η πρώτη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης απειλεί το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε και μαζί ολόκληρη την προσωπική του μυθολογία. Ανίσχυρος απέναντι στην εξουσία αλλά αποφασισμένος να παλέψει μέχρις εσχ

Η καταστροφή της Μιλήτου, η σιωπή των Συβαριτών. Η μνήμη, η ιστορία και το πένθος, σε μια παραβολική αφήγηση για το πώς ο λόγος εξημερώνει την πραγματικότητα.Ως όρος, η «εξημέρωση» περιγράφει την επέμ

Η πρώτη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης απειλεί το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε και μαζί ολόκληρη την προσωπική του μυθολογία. Ανίσχυρος απέναντι στην εξουσία αλλά αποφασισμένος να παλέψει μέχρις εσχ

Η αρχόντισσα της Σµύρνης Φιλιώ Μπαλτατζή και τα παιδιά της καταφέρνουν να επιβιώσουν από τη Μικρασιατική Καταστροφή και να φτάσουν στην Ελλάδα. Έχουν χάσει τα πάντα και προσπαθούν να ξαναρχίσουν από τ

Η καταστροφή της Μιλήτου, η σιωπή των Συβαριτών. Η μνήμη, η ιστορία και το πένθος, σε μια παραβολική αφήγηση για το πώς ο λόγος εξημερώνει την πραγματικότητα.Ως όρος, η «εξημέρωση» περιγράφει την επέμ

Η αρχόντισσα της Σµύρνης Φιλιώ Μπαλτατζή και τα παιδιά της καταφέρνουν να επιβιώσουν από τη Μικρασιατική Καταστροφή και να φτάσουν στην Ελλάδα. Έχουν χάσει τα πάντα και προσπαθούν να ξαναρχίσουν από τ

«Η Ελίζα, ένα εύθραυστο φαινομενικά, αλλά δυναμικό κορίτσι, διατηρεί με νύχια και με δόντια ένα ταβερνείο σε εγγλέζικο λιμάνι (πριν από 200 ή 300 χρόνια), περιμένοντας να επιστρέψει ο καλός της που έχ

«Η "Ελίζα", ένα εύθραυστο φαινομενικά, αλλά δυναμικό κορίτσι, διατηρεί με νύχια και με δόντια ένα ταβερνείο σε εγγλέζικο λιμάνι (πριν από 200 ή 300 χρόνια), περιμένοντας να επιστρέψει ο καλός της που

Ο πόλεμος καταστρέφει τη χώρα τους κι εκείνα ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι. Θέλουν να συναντήσουν μια χαρούμενη πολιτεία και να αφηγηθούν την ιστορία τους στους ανθρώπους της. Έχουν την ελπίδα ότι, όταν

Γίνεται να συμμαχήσουν τα πουλιά με τους ανθρώπους; Να χτίσουν μια πολιτεία ανάμεσα ουρανού και γης για να ελέγχουνε την κίνηση; Πώς θα φανεί στους θεούς να πληρώνουν φόρο για να κατέβουν στη γη να φά

Πού ακούστηκε να καβγαδίζουν δυο μεγάλοι ποιητές για το ποιος αξίζει περισσότερο, ενώ βρίσκονται στον Άδη; Κι όμως, θα γίνει διαγωνισμός κι ο νικητής θα επιστρέψει ζωντανός στη γη. Αυτό είναι επιτυχία

Σε μια μεγάλη πόληζούσαν δύο μικρά παιδιά,τ’ αγαπούσαν όλοιγιατί είχαν αγνή καρδιά.Μέναν σε δυο σοφίτεςπλάι πλάι κολλητά,τρώγαν παρέα πίτες και αυγά τηγανητά.Τα βράδια φτιάχναν ιστορίες μαγικέςμε πύργ

«Α μα πια! Όλο μαλώνετε εσείς οι άνθρωποι της γης» είπαν οι θεοί κι έφυγαν, αφήνοντας πίσω τους τον Πόλεμο να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.«Ως τον ουρανό θα σκαρφαλώσουμε» είπαν αυτοί «αλλά θα φέρουμε πί

«Τι θα γίνει μ? αυτούς τους άνδρες, που τους αρέσει ο πόλεμος;» είπε η Λυσιστράτη.Συμφώνησαν να κάνουν όλες μαζί οι γυναίκες?απεργία και έπιασε το κόλπο.

Ο ταλαίπωρος ο Πλούτος δεν έχει μάτια να δει και τον τραβολογάνε οι πονηροί κι επιδέξιοι?όπου αυτοί θέλουν.Έλα όμως που θα’ ρθει η ώρα να πάει στον γιατρό να του ανοίξει τα μάτια και τότε θα αλλάξει π

1923. Προσφυγικός συνοικισμός. Το παλιό τεφτεράκι με τις συνταγές της νενές της που σώθηκε από την Καταστροφή φέρνει στη Φιλιώ Μπαλτατζή μνήμες από τις όμορφες μέρες της.1917. Η Σμύρνη στις δόξες της,

Δύο χαρακτήρες, βγαλµένοι από τον παφλασµό του ανώνυµου πλήθους, ξεκολληµένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθηµερινότητας, και µια απροσδιόριστη φωνή µάς παρασύρουν σε µια πυρετώδη πεζοπορία σε

Δύο χαρακτήρες, βγαλµένοι από τον παφλασµό του ανώνυµου πλήθους, ξεκολληµένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθηµερινότητας, και µια απροσδιόριστη φωνή µάς παρασύρουν σε µια πυρετώδη πεζοπορία σε

Τρεις μαθητές λυκείου κρατάνε όμηρο τον τριαντάχρονο γιο του διευθυντή της Επιχείρησης Προστασίας Υδάτων διεκδικώντας αυτό που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι: ελεύθερη πρόσβαση στους υδάτινους πόρο

Τρεις μαθητές λυκείου κρατάνε όμηρο τον τριαντάχρονο γιο του διευθυντή της Επιχείρησης Προστασίας Υδάτων διεκδικώντας αυτό που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι: ελεύθερη πρόσβαση στους υδάτινους πόρο