«Συγγνώμη αν γνώρισες τον χειρότερο εαυτό μου, αν είμαι βαρετός, αν σε έκανα να κλάψεις μπροστά στις φίλες σου όταν εγώ ήμουν στην άλλη άκρη της πόλης? αν διασχίζεις τον δρόμο μόνη σου, αν απαντάω “κι

Μια χώρα. Μια πόλη. Οι άνθρωποι… Η Στεφανία, ο Κλεάνθης, ο Τονίνο (που θέλει να τον φωνάζουν Σαμποτάζ)…Σε εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αλλάζουνε όλα και όλοι.Αλλάξανε –γαμώτο μου!– οι δρόμοι, τα

Δεν είχα καμιά διάθεση για διάβασμα, το μυαλό μου ήταν συνέχεια στον Γρηγόρη. Προσπαθούσα να ξεχάσω τον τρόμο που ένιωσα στη σκέψη πως θα μπορούσε να βρισκόταν μπροστά όταν σκίστηκε το φόρεμα. Αυτό το