Please wait...
Για μικρούς αναγνώστες που αγαπούν τον πλανήτη και δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια! Φυτεύουν, προστατεύουν και αναλαμβάνουν δράση!
Αναπροσεγγίζοντας την Ιστορία του Ελληνισμού,
αναπροσεγγίζουμε την Ιστορία του ίδιου μας του εαυτού.
Επιστρέφουμε «εκεί που ξεκινήσαμε: στην πρώτη θάλασσα».
Στη ρίζα μας. Αυτή που έχει τη δύναμη να επανατοποθετεί τις αξίες και το μέλλον μας – ως μεμονωμένων ατόμων, αλλά και, συνολικά, ως κοινωνίας.
Μ.Ε.
Η κατάθλιψη είναι ο κοινός μας αγώνας, και μέχρι να περάσει
-και θα περάσει- σου δίνω το χέρι μ' αυτό το βιβλίο.
Κι η χειρότερη μέρα μπορεί να 'ναι η αρχή, το πρώτο φως
μες στο σκοτάδι.
«Η Έλενα Φερράντε µάς ξαναφέρνει στον κόσµο της που, από βιβλίο σε βιβλίο, έγινε και δικός µας. Η Νάπολη είναι εκεί από την αρχή, καθώς και, πράγµα που είναι πιο σηµαντικό, αυτός ο άρρηκτος, πολυσύνθετος, οδυνηρός δεσµός των παιδιών µε τους γονείς τους».
— La Repubblica
KOΙΜΑΜΑΙ ΚΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
ΠΩΘ Μ' ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗΘΕΙ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΚΘΥΠΝΑΩ ΘΚΕΠΤΟΜΑΙ
ΠΩΘ ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙ Η ΘΙΘΥ!
Σε ένα φανταστικό χωριό κοντά στη Μαδρίτη, εννιά εντεκάχρονα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, συμμαθητές και συμπαίκτες στη σχολική ομάδα ποδοσφαίρου, ορκίζονται να μη χωρίσουν ποτέ και να παίζουν πάντα και παντού μαζί. Ονομάζονται μυστικά «Τα Ποδοσφαιρόνια» κι αποφασίζουν να λύνουν τα προβλήματα και να εξιχνιάζουν όλοι μαζί τις περίεργες καταστάσεις που τους παρουσιάζονται.
«Δεν ήταν για σένα η Ελένη...»
μου ’χε πει κάποτε ο Οδυσσέας.
«Για κανέναν δεν ήταν.
Τέτοια ομορφιά πόσο να την αντέξεις;»
Ακούστε λοιπόν τώρα τη δική μου αλήθεια.
Ήταν η κρίση προβλέψιμη; Πόσο εφικτή ήταν η αναχαίτιση της επίθεσης των αγορών και η αποφυγή της ένταξής μας στο μνημόνιο; Αποτελούσαν οι πολιτικές λιτότητας και η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων μονόδρομο; Ποια είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον; Στα ερωτήματα αυτά η Λούκα Τ. Κατσέλη καταθέτει απαντήσεις ως ελάχιστη συμβολή στον αναγκαίο δημόσιο διάλογο.
