Ολοκληρώνοντας, τον Φεβρουάριο του 1922, τις Ελεγείες του Ντουίνο που, από δηµιουργική άποψη, τον στοίχειωσαν επί δεκαετία, «ανάβρυσαν», όπως γράφει ο ίδιος, «από την άκρη του µολυβιού του, απρόσµενα», σε έναν ποιητικό πυρετό λίγων ηµερών, τα 55 αριστουργηµατικά σονέτα που, στον τίτλο του έργου, ο Ρίλκε τα απηύθυνε στον µυθικό γενάρχη της ποίησης, τον Ορφέα. Κυκλοφόρησαν το 1923, µαζί µε τις Ελεγείες, που συγκαταλέχθηκαν στα κορυφαία έργα του ευρωπαϊκού µοντερνισµού.
Ο Ορφέας, ο µυθικός τραγουδιστής του οποίου η µουσική µπορούσε ακόµη και να πείσει τον Πλούτωνα να απελευθερώσει την Ευρυδίκη από τον κάτω κόσµο, βρίσκει παρηγοριά για την ατελή ζωή µας στην καλλιτεχνική εµπειρία. Τα σονέτα που του αφιερώνει ο Ρίλκε διερευνούν τη σχέση της τέχνης και της ποίησης µε τη ζωή µετά το τέλος του ροµαντισµού και υπό την επίγνωση της κυριαρχίας του τεχνολογικού πολιτισµού.
Τα Σονέτα στον Ορφέα τα λάτρεψαν οι αναγνώστες και παραµένουν επιδραστικά µέχρι σήµερα στην ποίηση. «Στα Σονέτα», γράφει ο οξφορδιανός θεωρητικός και κριτικός της λογοτεχνίας C.M. Bowra, «ο Rilke δείχνει τι σήµαινε γι’ αυτόν η ποίηση, τι πήρε και τι ήλπιζε από αυτήν».
