Ο Πολυβίου δεν ασχολείται µε εδάφια ή συγκεκριµένους στίχους του Αναγνωστάκη για να τους ερµηνεύσει ή να αποδώσει το πιθανό κρυφό νόηµά τους. Τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η πραγµατικότητα µέσα στην οποία δηµιουργήθηκαν αυτοί οι στίχοι. Τα µικρά ονόµατα των προσώπων, οι δρόµοι, οι χρονολογίες που συχνά στεγάζουν τα ποιήµατα, οι αναφορές σε καταστάσεις που κατά κανόνα µνηµονεύονται µε τρόπο περίπου κρυπτογραφικό αποκτούν εδώ ύπαρξη και υπόσταση, διευκολύνοντας τον αναγνώστη να εισχωρήσει στο εργαστήρι του ποιητή.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου έζησε όλα τα κρίσιµα χρόνια του ο ποιητής, αποκτά στις σελίδες του τωρινού βιβλίου µια φυσιογνωµία κι ένα πρόσωπο όπως ακριβώς τα είδε και τα έζησε ο Αναγνωστάκης.
Γιατί η ποίηση δεν είναι µια πράξη εν κενώ. Είναι περιγραφή και αποτύπωση µιας δεδοµένης πραγµατικότητας.
Από τον πρόλογο του Δηµήτρη Δασκαλόπουλου
