Μέχρι εντελώς πρόσφατα η Υεμένη ήταν μια χώρα ελάχιστα γνωστή, σχεδόν απρόσιτη, τυλιγμένη στους θρύλους της Βασίλισσας του Σαβά, στις αναφορές του Ηροδότου για την Ευδαίμονα Αραβία και στα παραμύθια του Σεβάχ του Θαλασσινού. Ωστόσο, τούτη η άκρια της αραβικής χερσονήσου έχει μια μοναδική μεγαλοπρέπεια, καθώς η ομορφιά του τοποίου καθηλώνει τον επισκέπτη με τη διαφάνεια της ατμόσφαιρας των ψηλών ορέων, τη γοητεία της ερήμου, την αλμύρα του ωκεανού. Τα υεμενικά καστροχώρια αιωρούνται στην άκρη των βράχων, τα αρχιτεκτονήματα των παλιών πολιτειών θαρρείς και κρύβουν πολεμιστές που ξέφυγαν από κάποιο ξεχασμένο μουσουλμανικό χειρόγραφο και οι γυναίκες μοιάζουν με σκιές ενός απρόσιτου κόσμου.
Οι σελίδες αυτού του βιβλίου γέμισαν από τις εντυπώσεις ενός πολυήμερου οδοιπορικού σε πολιτείες που τώρα βγαίνουν από τον αραβικό μεσαίωνα, σε βουνίσια μονοπάτια και σε ανύπαρκτους δρόμους μέσα στην έρημο, όπου καταγράφηκαν χώροι αλησμόνητοι, άνθρωποι φιλόξενοι αλλά απόμακρα αξιοπρεπείς, συνήθειες άγνωστες στον υπολοιπό κόσμο. Η Λολίτα Γεωργίου, έχοντας την ερευνητική επιμονή ενός ιστορικού, την αφηγηματική άνεση του επαγγελματία του λόγου και την ευαισθησία του ποιητή, υφαίνει τον ιστό ενός ακόμα ταξιδιωτικού παραμυθιού για μια πανάρχαια χώρα, που είναι ιδιαίτερη μυστηριακή, ισλαμική αλλά όχι έντονα φανατισμένη, πάνω απ’ όλα όμως μαγική.
