Αιγαίο, Αύγουστος του 1989. Το Tani Blue ανοίγει πανιά για την Κρήτη, σ’ ένα ταξίδι επιστροφής προς την πατρίδα. Πάνω στο µικρό ιστιοφόρο, ο Γιώργος µε σύντροφο τον γιο του, αποτολµώντας µια γενναία κατάθεση ψυχής, ξεκινά να ξεδιπλώνει τις αναµνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του, τις Δαφνές, έως την απότοµη, τραγική «ενηλικίωσή» του.
Η αποκρουστική πραγµατικότητα του Β΄ Παγκοσµίου πολέµου αλλά και της εµφύλιας σύρραξης δοσµένη µέσα από τα µάτια ενός παιδιού… Κι η Ελλάδα που αλλάζει µέχρι τα µέσα της δεκαετίας του 1960, µέσα από τα µάτια ενός νέου.
«Διαβάζοντας το βιβλίο του Γιώργου Κοκοτού, καθώς το µεγαλύτερο µέρος του αφορά την Κρήτη και κυρίως το χωριό (Δαφνές) όπου µεγαλώνει το µικρό αγόρι (ο Γιώργος της αφήγησης), µου ήρθε στον νου το θεατρικό του Κεχαΐδη “Δάφνες και πικροδάφνες” που, τονίζοντας τη λήγουσα, θα µας έδινε το “Δαφνές και πικροδαφνές”. Γιατί ο πόλεµος που ξεκινά µε τη µάχη της Κρήτης κι ο Εµφύλιος που ακολουθεί µόνο πίκρες φέραν στο νησί και στην υπόλοιπη χώρα. Ωστόσο, αυτό που καταφέρνει ο συγγραφέας είναι την “πίκρα” να τη βιώνουν µόνο οι µεγάλοι, ενώ το παιδί (πρωταγωνιστής του βιβλίου) έχει, σαν παιδί που είναι, το µερτικό του στο παιγνίδι και τη χαρά. Κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσής του, η Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 επιστρέφει µε συναρπαστική ενάργεια στους συνοµήλικους σήµερα –τότε έφηβους– αναγνώστες, ενώ για τους νεότερους που δε ζήσαν αυτή την εποχή, ο ταλαντούχος συγγραφέας µε σπαρταριστές περιγραφές που βασίζονται στη λεπτοµέρεια θα τους κάνει να νοµίζουν ότι βλέπουν µια ασπρόµαυρη ταινία του παλιού, καλού ελληνικού κινηµατογράφου». (από τον πρόλογο του Βασίλη Βασιλικού)
