“Έπειτα άκουσαν πως το φόβητρο της πανούκλας είχε κλείσει πολλούς ανθρώπους για καιρό στο σπίτι. Και ότι αυτοί οι άνθρωποι για πρώτη φορά στη ζωή τους ξαπόστασαν, διάβασαν, έγραψαν, έκαναν νέα όνειρα, έπαιξαν με τα παιδιά τους, σκέφτηκαν διαφορετικά, προσευχήθηκαν, έκλαψαν τους νεκρούς τους, αναλογίστηκαν τα λάθη τους, μετάνιωσαν για τα κρίματά τους και όλα τα δεινά που είχαν προκαλέσει στις γάτες. Μαλάκωσαν οι καρδιές τους. Κάποιοι, μάλιστα, ευχήθηκαν να τους δοθεί η ευκαιρία να μεγαλώσουν γατάκια. Και με τον καιρό τούς δόθηκε η ευκαιρία. Γιατί, όταν οι άνθρωποι θέλουν κάτι πάρα πολύ, βρίσκουν τον τρόπο να το αποκτήσουν”.
Κάποτε ένας παντοδύναμος άρχοντας που μισούσε τις γάτες κατέστρωσε ένα σχέδιο εξαφάνισής τους. Έπειτα τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Μεγάλο κακό ξέσπασε στον τόπο. Γιατί δεν πίστευε κανείς τότε ότι όλα τα πλάσματα της γης αλληλεξαρτώνται. Μήτε φανταζόταν ότι, αν λείψει το ένα, κάποιο άλλο θα θεριέψει και θα σκορπίσει καταστροφή.
Την ιστορία αφηγείται ένας γάτος μια μέρα κρύα και βροχερή. Και παρότι είναι γέννημα φαντασίας, ξεσκεπάζει ένα πραγματικό γεγονός από την εποχή του Μεσαίωνα στην Ευρώπη. Διότι τα παραμύθια μπορεί να μη λένε την αλήθεια, αλλά πάντα από αυτήν εμπνέονται.
Γεωργία Γαλανοπούλου
