«Η εθνική επέτειος είναι η μήτηρ της σάτιρος (sic). Όσο πληθαίνουν οι επέτειοι, τόσο πολυπληθέστερον γίνεται και το επετειακόν έθνος των σατίρων (sic). Κι αυτό είναι ωφέλιμον, γιατί μόνον η σάτιρα ημπορεί να σώσει μιαν επανάστασιν από τας επετείους της».
Αθανάσιος Τσακαλώτοφ, «Υστερόγραφον περί παλιγγενεσίας» από το Μυστικό Ημερολόγιο
«Η σάτιρα κατά βάθος δεν επιδιώκει το γέλιο, επιδιώκει το ύφος. Το ύφος είναι το καλύτερο όπλο έναντι του έθνους». Madame de Finfilière, Pensées Intimes
«Η σάτιρα είναι μια μορφή έρωτα». Amanda “The Queen” Lear, από τη Γεωγραφία του Πρόστυχου Κορμιού
«Μου ζητάτε να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες. Κι εγώ αυθόρμητα σκέφτομαι τους σύγχρονους ήρωες, τώρα που ο ηρωισμός είναι πιο δύσκολος παρά ποτέ, τώρα που όλοι μας πάμε ψάχνοντας, στα σκοτεινά». Οδυσσέας Εκλύτης, από τη Συζήτηση με τον Stan Lee των Avengers
Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκκλησιαστικοί παράγοντες, όργανα της τάξεως, τηλεπιδημιολόγοι, μεγαλοεπιχειρηματίες και μικρέμποροι, διαπλεκόμενοι και αλληλοαποκλειόμενοι, κιουρέιτορς και «καλλιτέχναι», σκηνοθέτες και στάρλετ, ψευδοφιλόσοφοι και ψευδομάρτυρες, Έλληνες και φιλέλληνες και μισέλληνες και ξένοι γενικώς, φαλλοκράτες και φαλλοκράτισσες, κιμπάρηδες και τσιγκούνηδες, συντηρητικοί κι αναρχοδιεθνίστριες, αθλητές, κριτές και χρονομέτρες, αλλά και εκλεκτοί εργατοπατέρες κι εργατομανάδες του λογοτεχνικού σιναφιού: κανείς δε γλιτώνει από τον σατιρογραφικό οίστρο του Ορφέα Απέργη, ο οποίος, με λαμπερό χιούμορ και σαρκαστική ιεροσυλία, γράφει μια ποιητική σύνθεση που μπορεί να διαβαστεί και ως κατάθεση του αντι-εορτασμού των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση.
