«Δέξου µε στην ψυχή της ψυχής σου» ικετεύει ο Τζόυς «και τότε θα γίνω στ’ αλήθεια ο ποιητής της φυλής µου». Οι επιστολές του Τζέηµς Τζόυς προς την ισόβια σύντροφό του και µητέρα των παιδιών του Νόρα Μπάρνακλ είναι ένα συγκινητικό χρονικό του έρωτά τους: χιούµορ, λυρισµός, έξαρση και αµφιβολία, οµολογίες πίστης και εκρήξεις οργής, νυγµοί ζήλιας και παραδοχές συντριβής, θρησκευτικό δέος και όρκοι λατρείας εναλλάσσονται πάνω σ’ έναν σταθερό καµβά υφασµένο από αγωνία για επικοινωνία και πόθο για σωµατική και ψυχική ταύτιση. Θέλει τη Νόρα πηγή έµπνευσης και συνένοχή του, µαθήτριά του και καθοδηγήτριά του, ερωµένη του και εξοµολόγο του· επιζητεί τη συνεχή συνοµιλία τους, ακόµη κι όταν εκείνη «δεν ακούει». Τρυφερές, ακραίες, τολµηρές, κάποτε έως και βωµολοχικές, οι επιστολές του µεγάλου συγγραφέα προς την αγαπηµένη του αποτυπώνουν ένα δηµιουργικό πνεύµα σε συνεχή έξαρση και αποκαλύπτουν τα συναισθήµατα και τις εµπειρίες που τόσο εξαίσια µετουσιώθηκαν στον «Οδυσσέα».
Πρωτοπόρος του µοντερνισµού, συγγραφέας σπάνιας ρώµης, κατά πολλούς ο κορυφαίος του 20ού αιώνα, ο Τζόυς είναι ο δηµιουργός του «Οδυσσέα», ορόσηµου της σύγχρονης λογοτεχνίας, της συλλογής διηγηµάτων «Δουβλινέζοι», των µυθιστορηµάτων «Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία» και «Η αγρύπνια των Φίνεγκαν», καθώς επίσης τριών ποιητικών συλλογών, ενός θεατρικού έργου, πολλών κριτικών και ενδιαφέρουσας επιστολογραφίας.
