Εκδόσεις Πατάκη

Αυτό που λέμε «Σαββόπουλος» δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια: Ο τύπος με τα στρόγγυλα γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες. Είναι ο «Σάββο», όπως τον έλεγε ο συγχω­ρεμένος ο Τάσος Φαληρέας. Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα σ’ εκείνον τον άλλο. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός. Δ.Σ.

Αν τα πράγματα στη ζωή σου δεν είναι ακριβώς όπως τα θέλεις, είσαι ένας από μας! Έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να εκφραστείς, να μαγνητίσεις και να φέρεις κοντά σου αυτούς που πραγματικά σε θέλουν γι’ αυτό που είσαι! Μη διστάζεις να δημιουργήσεις από φόβο μήπως τα έργα σου δεν αρέσουν. Η δημιουργία είναι εκείνη που υφαίνει το πέπλο της ευτυχίας και δίνει νόημα στη ζωή μας.

Οι αγαπημένοι ήρωες του Αρκά κατοικούν τις μέρες του ημερολογίου του για το 2025 και συνομιλούν με τον χρόνο που περνά: ο Θανασάκης, η Ρόζα κι η παρέα τους, η Ασημίνα κι ο Ναπολέων, τα έξυπνα πουλιά, οι ένοικοι της Zωής μετά, οι ηρωίδες του Μαλλί με μαλλί και οι κάτοικοι των Επικίνδυνων νερών, ο Προφήτης, αλλά και ο Ισοβίτης, ενώ ο Νώε περιμένει πάντα τη βροχή. Και μας θυμίζουν κάθε μέρα πόσο σπουδαίο αντίδοτο είναι στη ζωή το ευφυές χιούμορ.

Τα «Πρόσωπα» είναι το καθηλωτικό μυθιστόρημα μιας γυναίκας που ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού, αποτυπωμένο, από τη συγγραφέα της «Τριλογίας της Κοπεγχάγης», με όλη τη ζωντάνια της βιωμένης εμπειρίας.

Για πρώτη φορά στα ελληνικά η πιο αστεία σάτιρα του «γίγαντα» της αμερικανικής λογοτεχνίας και σύγχρονου κλασικού Κερτ Βόννεγκατ, που αποτελεί μια ιδιοφυή απεικόνιση της απληστίας, της υποκρισίας και της ανοησίας. Ο Βόννεγκατ στα καλύτερά του.

Τα αμέτρητα ταξίδια και οι συναυλίες, οι συναντήσεις με τη Μελίνα Μερκούρη, την Πόλυ Πάνου, τον Βασίλη Τσιτσάνη, την Ελένη Καραΐνδρου, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και κυρίως η μητρότητα συνθέτουν το τραγούδι της «προσωπικής οδού» της Γιώτας Βέη. Ένας αυτοβιογραφικός απολογισμός ζωής σε μια συναρπαστική αφήγηση χωρίς διάθεση προσποίησης ή εξωραϊσμού από την, κατά Ρίτσο, «Κάλλας του δημοτικού τραγουδιού».

Ένα ποιητικό ταξίδι μύησης στον κόσμο της παιδικής ηλικίας.